Vanmorgen heb ik afscheid genomen van de bestaande intervisiegroep POH GGZ Jeugd
Niet omdat we in deze samenstelling wilden stoppen maar de financiën lieten deze groep
in de steek. Drie van de zeven deelneemsters moeten stoppen omdat er geen geld meer
is binnen hun organisatie voor intervisiebegeleiding. De andere 4 willen door juist omdat
het hen zoveel oplevert.
Acht jaar geleden is deze groep klein gestart en telkens haakten meer POH’s aan. Dat is
niet zo vreemd want het vak dat ze uitoefenen is solistisch. Ze werken in
huisartsenpraktijken zeer individueel met de meest moeilijke casuïstiek. En omdat je
jezelf meebrengt bij het uitoefenen van dit vak is dit af en toe zwaar en bracht de
intervisiegroep onder leiding van een intervisor duidelijkheid, steun, inzichten en ook
plezier. Begeleiding bij intervisie is niet voor niets een eis van verschillende
beroepsverenigingen.
Soms is het wat het is en deze 3 fantastische professionals moeten het redden zonder
begeleide intervisie. Wel mogen ze samen intervisie houden, zonder begeleiding….
En daar begrijp ik nu helemaal niets van. Medewerkers mogen tijd declareren om bij
elkaar te gaan zitten maar zonder de juiste begeleiding waardoor de opbrengst discutabel
kan worden. Het is namelijk niet gemakkelijk om als collega’s sturing te nemen, wie
neemt de leiding, wie zorgt dat er ook geleerd wordt? Wie zorgt dat de inbrenger met
vernieuwde inzichten naar huis gaat? Het is immers zo gezellig om elkaar weer te zien en
laten we het gezellig houden… is een reëel gevaar. Niets menselijks is ons vreemd.
Aan de bewuste medewerkers heeft het niet gelegen, ze hebben als “leeuwinnen”
gevochten om mee te kunnen blijven doen. Echter zonder resultaat.
Gelukkig zijn er ook nog organisaties die begeleiding bij intervisie wel van belang vinden.
Helaas ben je afhankelijk binnen welke organisatie je werkt en dit zou niet zo moeten
zijn.

Op bovenstaande foto is de “oogst” te zien van deze groep. Het was een voorrecht ze te
mogen begeleiden. Dank jullie wel Anneke, Miranda, Inge, Hannie, Ellen, Jacqueline en
Jolijn!